Moje Ząbki

Z Warszawy do Ząbek ? można i tak. To moje drugie miejsce które pokochałam - chociaż Warszawa zawsze jest w moim sercu bo tu się urodziłam i jestem ( to już raczej rzadkość) warszawianką z dziada pradziada.Ale nie o Warszawie chcę pisać. Zabieram Was w podróż do Ząbek. Do Warszawy blisko bo tylko jeden przystanek kolejką. Dlaczego tak blisko ? Myślałam o małym domeczku nad morzem , ale za bardzo bym tęskniła za córkami więc Ząbki. Żeby dojechać wsiadamy z Dworca Wileńskiego na Pradze. teraz jest bardzo elegancko bo dworzec jest połączony z Centrum Handlowym. A niedługo będzie też obok przystanek metra.

                                                         I jedziemy .... 7 minut

Ząbki są podzielone na dwie części stare i nowe . Nowe to nowe bloki - taka wielka sypialnia nic ciekawego. Za to stare są piękne . Osiedle willowe - małe stare i nowe piękne domki gdzie nie gdzie trafiają się małe kamienice w jednej z nich Ja mieszkam. Zaraz jak się wychodzi z pociągu po mojej stronie rozposciera się piękny park przez który idę do domu.

Ząbki już dawno mogły być przyłączone do Warszawy ale mieszkańcy się nie zgodzili - oczywiście ci starzy bo ci z nowych osiedli bardzo chętnie zostali by "Warszowiakami" - bo to przyjezdni z całej polski - kupili sobie mieszkanie w Ząbkach bo taniej a pracują w Warszawie. Mieszkam tu 8 lat i teraz przyznaję racje starszym mieszkańcom. Mamy więcej pieniędzy i dzięki temu wiele się tu zmienia. Nowe chodniki - jeszcze nie wszędzie ale stopniowo są wymieniane, mamy trasę rowerową , piękny park z nowymi chodnikami,ławeczkami. A w tym roku zostanie oddany do użytku tunel który biegnie pod stacją. Nowo wybudowany basen , bazarek. Jest czysto. I co dla mnie bardzo ważne - cisza , spokój, życie płynie spokojnie bez tego pędu jak w Warszawie i powietrze inne.

A to już moja mała uliczka i moja kamienica w której mieszkam - ta żółta 2 - pietrowa. Mieszkam obok lasu także Maciek ma fajne miejsce do spacerowania. Podoba mi się atmosfera - znamy się tu wszyscy. Codziennie mówimy sobie dzień dobry , gadamy, plotkujemy. Jakbyście chciały wiedzieć kto za dużo wypił , kto kogo zdradził , który pies ciągle "sra" na ulicy to w te pędy do Pani Krysi - ona wszystko wie hahahah ale i tak Ją bardzo lubie.

A teraz zapraszam Was na spacer z Maćkiem. Codziennie tak spacerujemy. Jest pieknie o każdej porze roku , ale chyba najpiękniej wiosną i latem . Kolory :)

Idziemy wzdłuż muru - za murem zaczyna się las i w oddali widać  Szpital Psychiatryczny " Drewnica" bardzo stary (zabytek 1889)

I piekny las. Ale my spacerujemy obok lasu. trochę się boję łazić sama po lesie. A po za tym biega tam dużo psów spuszczonych ze smyczy i boję się o Maćka.

I teraz jesteśmy po drugiej stronie - wracamy do domu , ale po drodze musimy obowiązkowo odwiedzić kogoś.

Koleżankę Maćka małą yorczkę

buzi , buzi :)

O !!! - poszła :(

Ale tu mamy fajnego kumpla dużego , ale nie grożnego - bardzo się lubimy - zawsze trochę musimy pogadać - sprawdzić jakie smsy dostaliśmy hi hi :)

I trochę historii

W 1911 roku na skutek trudności finansowych rodziny Ronikierów, hrabia Adam Ronikier – właściciel majątku ziemskiego obejmującego centralną część dzisiejszych Ząbek postanowił rozparcelować znaczną jego część na poszczególne działki budowlane i zwyczajnie sprzedać. Parcelacja majątku miała odbyć się jednak według z góry zamierzonego planu nowoczesnej osady, miasta-ogrodu na wzór podobnych osiedli zagranicznych. W granicach nowej osady miało znajdować się centrum handlowe, szkoła, kościół, straż pożarna, poczta, szpital, kąpielisko oraz stadion sportowy. 

I właściwie to wszystko jest  - tylko plan Pana hrabiego zepsuło byle jakie osiedle nowych bloków które można było zaprojektować jako niską zabudowę bloków 2-4 piętrowych w kształcie takim żeby pasowało do lasu , parku i starej części Ząbek

Wiem , wiem - pewnie Was trochę zanudziłam , ale to moje miastko - tu żyję i pomyślałam że przybliżę Wam miejsce w którym mieszkam .

Miłej soboty

szpital - jeden z budynków  - szpital założony w 1889 roku