Na spacerach przewiduje moje zachowania. Kiedy trzeba - trzyma się blisko, to znów odbiega daleko, by zaspokoić swoje łowieckie instynkty. A powrót z krótkiej wyprawy w krzaki jest niczym powrót z wielkiej i długiej odysei zwieńczony licznymi merdaniami ogona, szerokim uśmiechem na pysku.
Pies kocha nas mimo naszych dziwnych, w jego mniemaniu, ludzkich zachowań. Do tego bardzo często ingerujących w psią naturę. Kocha nas, mimo że natrętnie przeganiamy go z kanapy, choć wylegiwanie się na niej jest niebywale relaksujące. I, zupełnie nie wiedzieć czemu, robimy awanturę o tę sierść na poduszkach.
A jaki dziwny jest człowiek, kiedy nerwowo przemierza mieszkanie z warcząco-syczącym sprzętem w dłoniach. I jeszcze zabrania nań szczekać. A potem te wilgotne mopy, po których podłoga jest śliska i łapy się rozjeżdżają na wszystkie psie strony.
Do tego niezrozumiałe awantury o twórcze spędzanie psiego czasu na gryzieniu kapci, butów, tak mile pachnących człowiekiem. Albo te karne spacery na krótkiej smyczy za psie wielkie ucieczki, które są niczym innym jak niedocenionym polowaniem właśnie dla ludzkiego przyjaciela.
Wyrozumiałość psa w stosunku do człowieka jest ogromna. Wiele uzyskujemy ze względu na tresurę, choć często słowo to odnosi się właśnie do człowieka, bo to jemu przyswajanie informacji z zakresu komunikacji międzygatunkowej zajmuje najwięcej czasu. Jednak większość budujemy właśnie w oparciu o nasze wspólne przywiązanie. O zaufanie, którym obdarza nas zwierzę na dobre i na złe. Stąd wykorzystujemy jego zdolności w wielu dziedzinach życia, niejednokrotnie narażając jego własne. A mimo to pies kocha nas bez względu na wszystko.
Pies kocha nas mimo naszych dziwnych, w jego mniemaniu, ludzkich zachowań. Do tego bardzo często ingerujących w psią naturę. Kocha nas, mimo że natrętnie przeganiamy go z kanapy, choć wylegiwanie się na niej jest niebywale relaksujące. I, zupełnie nie wiedzieć czemu, robimy awanturę o tę sierść na poduszkach.
A jaki dziwny jest człowiek, kiedy nerwowo przemierza mieszkanie z warcząco-syczącym sprzętem w dłoniach. I jeszcze zabrania nań szczekać. A potem te wilgotne mopy, po których podłoga jest śliska i łapy się rozjeżdżają na wszystkie psie strony.
Do tego niezrozumiałe awantury o twórcze spędzanie psiego czasu na gryzieniu kapci, butów, tak mile pachnących człowiekiem. Albo te karne spacery na krótkiej smyczy za psie wielkie ucieczki, które są niczym innym jak niedocenionym polowaniem właśnie dla ludzkiego przyjaciela.
Wyrozumiałość psa w stosunku do człowieka jest ogromna. Wiele uzyskujemy ze względu na tresurę, choć często słowo to odnosi się właśnie do człowieka, bo to jemu przyswajanie informacji z zakresu komunikacji międzygatunkowej zajmuje najwięcej czasu. Jednak większość budujemy właśnie w oparciu o nasze wspólne przywiązanie. O zaufanie, którym obdarza nas zwierzę na dobre i na złe. Stąd wykorzystujemy jego zdolności w wielu dziedzinach życia, niejednokrotnie narażając jego własne. A mimo to pies kocha nas bez względu na wszystko.
Fakt, pies nas kocha
OdpowiedzUsuńpomimo,że człowiek zachowuje się nieraz dziwnie,
a czasami bardzo nie w porządku w stosunku do psa.
Też mam 2 pieski :-)
Tak to jest bezwarunkowa miłość
OdpowiedzUsuń