Ciekawość to pierwszy stopień do piekła ?

Ciekawość zgubiła już niejednego kota. To prawda, że posiadają one wyjątkowe zdolności przetrwania i są wystarczająco ostrożne, by uniknąć kontaktu z wieloma trującymi substancjami (płyn przeciw zamarzaniu jest tu wyjątkiem gdyż po prostu nie pachnie i nie smakuje na tyle odpychająco, by odstraszyć kota). Czasem jednak pakują się w kłopoty, ponieważ ciekawi je wszystko, za czym warto byłoby puścić się w pogoń, a w szczególności to, co wykonuje nagłe ruchy, ucieka w popłochu lub porusza się niespokojnie. W końcu tak właśnie zachowują się drapieżniki – dostrzegają, gonią, atakują i zabijają ofiarę.

Gnając za zdobyczą, mogą dostać się pod koła nadjeżdżającego samochodu, natknąć się na przyczajonego psa, spaść z dużej wysokości, skończyć uwięzione w ślepym zaułku albo piwnicy, spotkać kota cierpiącego na zaraźliwą chorobę, na którą nie są wystarczająco uodpornione, a nawet stanąć twarzą w twarz z dzikim zwierzęciem (lub sąsiadem nieznoszącym kotów). W takich przypadkach ciekawość rzeczywiście może okazać się zgubna.

Czy wiesz, że…

Płyn przeciw zamarzaniu jest szkodliwy w równym stopniu dla wszystkich; jego ofiarą padają nie tylko koty, lecz także inne domowe i dzikie zwierzęta, a nawet dzieci, ponieważ złudną cechą tego płynu jest jasna barwa i słodkawy smak. Jeśli na język dostanie się choć kropla, trudno odwrócić jego toksyczne działanie.

W niektórych stanach Ameryki Północnej wydano zarządzenie, nakazujące producentom płynu dodawanie gorzkiego składnika, który zniechęci potencjalnego amatora. I pomysł się sprawdził. Tymczasem, może warto byłoby rozważyć używanie bezpieczniejszego środka, wyprodukowanego na bazie glikolu propylenowego, lub po prostu trzymać kota w domu.