Niełatwa adopcja kotów ze schroniska. "A ma pan stałą pracę?"

Osoby, które adoptują psy i koty od fundacji zajmujących się zwierzętami, skarżą się, że proces ten jest zbyt skomplikowany. - Staramy się, aby zwierzęta miały jak najlepszy los. One w większości tak dużo już wycierpiały, że chcemy dołożyć wszelkich starań, by złe rzeczy więcej się nie powtórzyły - odpowiadają przedstawiciele fundacji.

- Chciałam adoptować kota z jednej z gdańskich fundacji - opowiada pani Maja. - Na wstępie poinformowano mnie, że będę musiała podpisać umowę adopcyjną. Z mojego dowodu zostaną też spisane dane. Kiedy przyjechałam zobaczyć zwierzaka, zadano mi kilkanaście pytań. W tym m.in., czy planuję kota wypuszczać na zewnątrz, czym chcę go karmić, czy zamierzam zabezpieczyć okna, bo zwierzak może planować uciec itd. Na koniec poinformowano mnie, że przedstawiciele fundacji mają prawo skontrolować, w jakich warunkach żyje kot. Poczułam się nieswojo. To chyba przesada, by tak komplikować proces adopcji?



Podobne spostrzeżenia ma pan Jakub, który próbował adoptować kota w ubiegłym roku. - Już byłem umówiony na odbiór, kiedy pani z fundacji zadzwoniła, że jednak się rozmyśliła. Przyznała, że wolałaby oddać kota osobie pracującej, z ustabilizowaną sytuacją finansową, a ja wtedy studiowałem.



Wolimy dmuchać na zimne



Przedstawicie fundacji tłumaczą, że wolą dmuchać na zimne. - Zdarzają się różni ludzie - mówi Helena Malinowska z fundacji Kotikowo z Gdańska. - Niektórzy zupełnie nieodpowiedzialni. Przyszedł raz do mnie pan, który chciał adoptować kota. Mieszkał w bloku, na jednym z wyższych pięter. I stwierdził, że nawet jeśli kot ucieknie przez okno, to na pewno nic mu się nie stanie, bo koty mają "świetną przyczepność", poza tym zawsze spadają na cztery łapy.



- W tym roku wydaliśmy do adopcji spanielkę. Po kilku tygodniach dowiedzieliśmy się, że nowa właścicielka chce psa uśpić, bo ten jest agresywny. Zdążyliśmy jednak odebrać zwierzaka. Teraz trafił do ludzi, którzy dosłownie oszaleli na jego punkcie, z wzajemnością - mówi Barbara Kaczmarek z gdańskiej Fundacji Pies i Kot.



Pod nieobecność dziewczyny bił zwierzaka



- Ludzie są różni i czasami naprawdę trudno zgadnąć, co w nich drzemie - przyznaje wolontariuszka jednej z gdańskich fundacji, która prosi o anonimowość. - Przyszła do mnie kiedyś para, która chciała adoptować kota. Po kilku tygodniach dziewczyna zadzwoniła z prośbą, czy mogłabym przetrzymać jej na kilka dni zwierzaka, bo wyprowadziła się od chłopaka, który pod jej nieobecność bił kotka.



Barbara Kaczmarek zauważa: - Wszyscy chcą małe koty. A te mają to do siebie, że psocą. I tego ludzie nie przyjmują do świadomości. Dlatego dość często oddają kociaki po kilku dniach lub tygodniach. Zdarzają się też tacy, którzy po roku nagle uświadamiają sobie, że nie chcą kota, bo np. wyjeżdżają. I chcą go zwrócić. Jak jakąś rzecz. Tymczasem zwierzę zdążyło się już przyzwyczaić. I takich sytuacji chcemy unikać.