Retro Koty i Pies: " Najmarniejszy kot jest arcydziełem. " Leonardo da Vinci

wtorek, 7 stycznia 2014

" Najmarniejszy kot jest arcydziełem. " Leonardo da Vinci

Kot w sztuce, to temat niewątpliwie całkiem przyjemny. Nawet dziś, te czworonogi stają się swego rodzaju ikonami popkultury (Garfield czy Grumpy Cat). Po analizie życiorysów różnych artystów (nie tylko malarzy) XX wieku, należy stwierdzić, że wśród nich koty cieszyły się sporą popularnością. Jednak czy zamiłowanie do tych zwierząt przekładało się na twórczość tych artystów? Oto krótka historia kota w malarstwie.

Dość psychodeliczna, jak na tamte czasy wizja, wyszła spod pędzla holenderskiego malarza Abrahama Teniersa. Barber Shop with Monkeys and Cats (1629-1670)

Rozczulający wizerunek kota możemy podziwiać na obrazie Renoira: „Portret Julie Manet z kotem” (1887)

Kobieta z Kotem (1875). Pierre-Auguste Renoir

Kolejny impresjonista- Eduard Manet- także umieścił kota na swoim obrazie. Czy potraficie go dostrzec? Olimpia (rok 1863)

Kolejny impresjonista- Eduard Manet- także umieścił kota na swoim obrazie. Czy potraficie go dostrzec? Olimpia (1863)

Ekspresjonista Henry Matisse, jak się okazuje- kolejny kociarz, namalował w 1910 roku obraz „Dziewczynka z czarnym kotem”

Matisse z kotem

Dziewczyna z czarnym kotem (1910)

Pablo Picasso był miłośnikiem kotów, chociaż nie powstrzymało go to przed ukazywaniem ich w swoich obrazach jako krwiożerczych bestii. (Kot pożerający ptaka 1939, kot i zraniony ptak 1938). Jednak w innej jego pracy można doszukiwać się odwołania do Olimpii czy „Dziewczynki z czarnym kotem”- „Dora Maar z kotem” charakteryzuje się bowiem podobną kompozycją i kolorystyką, co praca Matisse’a oraz sprytnym ukryciem kota na obrazie, jak to było w przypadku Olimpii Maneta.

Picasso z kotem

Zraniony ptak z kotem (1938)

Kot pożerający ptaka (1939)

Dora Maar z kotem

Zwierzęciem, które jako pierwsze przychodzi na myśl, gdy słyszymy nazwisko Salvadora Dali, jest żyrafa. Jednak, co ciekawe, to lwy najczęściej pojawiały się w pracach tego hiszpańskiego surrealisty. Dali upodobał sobie egzotyczne zwierzęta. W jego pracach pojawiają się tygrysy, słonie a nawet nosorożce. Nie dziwi więc fakt, że ulubionym pupilem Dalego nie był zwykły, szary dachowiec, a mały ocelot imieniem Babou. Dali, w kooperacji zPhilippem Halsmanem , stworzył niezwykłe zdjęcie „Dali Atomicus”. Widać na nim unoszące się w powietrzu sztalugi, krzesło, strumień wody oraz samego artystę i oczywiście latające KOTY. Podobno dokonano dwudziestu ośmiu prób zanim udało się uzyskać pożądany efekt. Biedne koty były katapultowane wprost w strumień wody. Prawdopodobnie dzisiaj obrońcy praw zwierząt urządziliby protest przeciw Salvadorowi. Chociaż myślę, że on akurat z takiego zamieszania bardzo by się ucieszył.

Dali Atomicus

Dali i Babou

Kolejnym artystą miłośnikiem kotów był Andy Warhol. Zazwyczaj nie zwraca się uwagi na jego prace poświęcone tym czworonogom, ponieważ większość ludzi skupia się przede wszystkim na malowanych przez niego portretach gwiazd. A jednak! Jego zamiłowanie do kotów przełożyło się na jego twórczość i w 1954 wydał album o nazwie „25 Cats Name Sam and One Blue Pussy” (Warhol postanowił nie poprawiać błędu w słowie „name”, któremu oczywiście brakuje „d”, ponieważ lubił tego typu „skazy”). Sprzecznie z nazwą, album zawiera rysunki przedstawiające 16 kotów o imieniu Sam oraz jedną niebieską kotkę. Wszystkie litografie były ręcznie kolorowane przez artystę. Album został wydrukowany prywatnie, najprawdopodobniej w nakładzie poniżej 150 kopii. Innym albumem zawierającym prace Warhola przedstawiające koty jest „Holy cats- illustrations”.

Warhol i jego pupil

Pomarańczowy kot Sam

Okładka albumu

Ciekawą pracą, w której kot odgrywa pewną rolę jest „Pan i Pani Clark oraz Percy” (1970-71) David’a Hockney’a, która przedstawia przyjaciół malarza, w krótkim czasie po ich ślubie. Niektórzy dopatrują się w tej pracy nawiązania do obrazu van Eyck’a- Portret Arnolfinich. Można zauważyć jak bardzo kontrastuje ze sobą zachowanie przedstawionych zwierząt. Pies z pracy van Eyck’a radośnie wysuwa się na pierwszy plan i patrzy z ufnością prosto w oczy osoby podziwiającej obraz, natomiast kot jest odwrócony tyłem i zupełnie niezainteresowany otaczającym go światem. Tym prostym zabiegiem Hockney oddał popularne stwierdzenie, że koty chodzą własnymi ścieżkami.